Noord-Jemen: ooit het land van wierook, dammen en de koningin van Saba. Eeuwenlang speelbal van islamitische heersers van buitenaf. Dertig jaar geleden nog volledig afgesloten van de moderne wereld. Met aan het hoofd een imam die absolute macht had.
Na de revolutie van 1962 en de daaropvolgende burgeroorlog werd de sprong naar het technologische tijdperk ingezet. Een polsstok-vertesprong die niet door iedereen wordt meegesprongen. Nog zijn de tegenstellingen groot: tussen centraal gezag en de stammen, tussen shafieten en zaydieten, tussen stad en land, tussen hoogland en kuststreek. Maar de ontwikkeling gaat snel in dit Zuidarabische land van de lemen woontorens, de kromdolken en stimulerende blaadjes.

In de jaren vijftig was een reis naar Jemen nog en 'ontdekkingsreis'. Herbert Paulzen reisde de afgelopen jaren enkele keren vrij en onbedreigd door het noorden va dit traditierijke land.
Hij sprak met Jemenieten en buitenlanders-in-Jemen. Uit een veelvoud van meningen, opvattingen en anekdotes schetst hij een beeld van een Arabisch land dat zich razendsnel ontwikkelt en toch een eigen identiteit wil bewaren.